تعداد بازدید 2436

لایت كیور

این دستگاه در رشته های پزشکی کاربردهای مختلف دارد و در اصطلاح به نور سرد معروفند.

اجزاء داخلی دستگاه لایت کیور:
1- برد الکترونیکی کنترل جریان نور
2- ترانس تبدیل ولتاژ
3- لامپ هالوژنیک
4- کابل یا شیلنگ هدایت نور
5- هندپیس
6- رفکلتور
7- کلیدهای خاموش و روشن دستگاه
8- سوئیچ های سیگنال

کار این دستگاه برای پلیمریزاسیون است و این امر بخاطر لامپ کوارتز 75 وات پرقدرتی است که درون محفظه رفلکتور (منعکس کننده نور) می باشد. کلیدها با دقت بالا زمان انفجار (یا تخلیه انرژی) را کنترل می کنند و رفلکتور دسته های انرژی را از مسیر هدایت نور عبور می دهد. سیبک هایی وجود دارند که می توان با زمان های 20 تا 40 ثانیه انفجار دائم (تخلیه انرژی بصورت دائم) را انتخاب کرد. روی دسته سوئیچ هایی وجود دارد که تنظیمات زمان انفجار را انجام می دهند و توسط این سوئیچ ها امکان توقف پلیمریزاسیون در هر زمان ممکن می باشد.
هندپیس توسط یک لایه با قدرت حرارتی بالا محافظت می شود و در استفاده های طولانی مدت توسط یک فن پرقدرت بطور اتوماتیک خنک می گردد. مسیر هدایت نور تا 360 درجه قابل تنظیم است و این عمل باعث می شود که بتوانیم استفاده دقیق نور را عملی سازیم. کلیه مسیرهای نور را میتوان بوسیله اتوکلاو و یا استریلیزاسیون خنک استریل کرد.
در هنگام كار با این وسیله عینک رنگی برای محافظت چشم در برابر پلیمریزاسیون کامپورزیت لازم است.

Colto Lux II دارای هندپیس 220 گرمی می باشد که حاوی مسیر هدایت نور شیشه ای استاندارد است. این شیشه ها درون محفظه با زاویه های 45 درجه طوری تعبیه شده اند که نور را از لامپ گرفته و بوسیله انعکاس آن را به سر محفظه هدایت می کنند. البته در این نوع خاص از دستگاه لامپ هالوژن درون هد طوری جایگزین شده که نیازی به مسیر هدایت شیشه ای نور ندارد و مسیر دوم ، مسیر هدایت فلزی نور برای مصارف عمومی می باشد. این سیستم های فلزی طوری قرار گرفته اند که می توان در موارد خاص نیز استفاده کرد ، بطور مثال برای پلیمریزاسیون قسمت های فاشیال ، لینگوال ، پالاتال ، اکلوزال یا پروگزیمال پرکردگی ها.
این دستگاه برای کارهای تخصصی مورد استفاده قرار می گیرد و مسیرهای هدایت نور ویژه بصورت اطلاعات دستوری زیر کاربرد دارد:
1- شماره 1981 و 1980 با قطر 8mm میلی متر نوع استاندارد
2- شماره 1982 با قطر 13mm میلی متر برای قسمت فاشیال
3- شماره 1983 با قطر 5mm میلی متر برای قسمت لینگوال با پالاتلل
4- شماره 1984 با قطر 8mm میلی متر برای قسمت اکلوزال
5- شماره 1985 با قطر 5mm میلی متر برای پروکزیمال
6- شماره 1986 با قطر 5mm میلی متر نوع
7- شماره 1987 با قطر 8mm میلی متر نوع یونیورسال
8- 1988 عینک حفاظت رنگی

پرستودنتیکس (تخصص پروتزهای دندانی)

پرستودنتیکس (تخصص پروتزهای دندانی) ، شاخه ای از علم دندانپزشکی است که به بازسازی و حفظ عملکرد دهان ، راحتی ، سلامتی و زیبایی بیمار می پردازد. بازسازی و ترمیم دندان های طبیعی و یا جایگزینی دندان ها و بافت های فک-صورت از دست رفته با جایگزین های مصنوعی ، در حیطه عملکرد این رشته است. هدف از ارائه این مقاله ، معرفی اجمالی گوشه ای از مباحث مطرح در گرایش بیومتریال رشته مهندسی پزشکی است. امید است که باتلاش متخصصین امر ، بیش از پیش شاهد پیشرفت این شاخه از علوم باشیم.

پروتزهای دندان به دو دسته ثابت و متحرک ، دسته بندی می گردد:

پروتز ثابت: به اعضای مصنوعی بدن پروتز گفته می شود ؛ منظور از پروتز در دندانپزشکی ، دندان های مصنوعی هستند و پروتز ثابت به پروتزی اطلاق می گردد که برروی دندان یا دندان های پایه چسب خورده و ثابت می گردد. پروتز ثابت شامل ونیر ، روکش و بریج (پل) است. روکش بر روی یک دندان تراش خورده سوار می شود ، بریج نیز بر روی دندان های پایه کناری قرار می گیرد و شامل دندان های جایگزین شده نیز است.

ونیرها (veneer): امروزه دیگر دلیلی ندارد که فاصله بین دندان ها یا دندان های رنگ گرفته ، بدشکل و کج خود را تحمل کنید. یک ونیر که روی دندان های شما قرار داده می شود ، اشتباه طبیعت و یا آسیب ناشی از یک صدمه را تصحیح کرده و به شما کمک می کند تا لبخندی زیبا داشته باشید. ونیرها نازک بوده و پوسته هایی هستند که با مواد همرنگ دندان برای هر فرد ، بطور خاص ساخته می شود تا سطح جلویی دندان ها را پوشش دهد. آنها معمولاً در لابراتوار و توسط تکنسین دندانساز ، از روی مدلی که توسط دندانپزشک شما تهیه شده ، ساخته می شود.
دندانپزشک ممکن است به شما توصیه کند که از بعضی غذاها و نوشیدنی ها که ونیر شما را بدرنگ می کند ، مثل چای و قهوه پرهیز کنید. گاهی ممکن است ونیر ترک بردارد یا دچار شکستگی شود ولی برای اغلب افراد ، زیبایی حاصل از کاربرد آن بیشتر ارزش دارد.

روکش (Crown): شما ممکن است برای پوشاندن یک دندان و بازگرداندن شکل و اندازه طبیعی آن ، نیازمند روکش باشید. یک روکش دندان ، دندان شما را قوی تر ساخته و ظاهر آن را بهبود می بخشد. وقتی میزان کافی از نسج دندان برای نگهداری یک پرکردگی وسیع باقی نمانده باشد ، روکش می تواند آن دندان را پوشانده و محافظت کند.
روکش ها ممکن است برای اتصال یک بریج ، محافظت از یک دندان ضعیف و یا ترمیم دندانی که قبلاً شکسته است بکار روند. روکش ، درمان خوبی برای دندان های بدرنگ یا بدشکل است. همچنین برای پوشاندن یک ایمپلنت دندانی نیز استفاده می شود.

بریج (Bridge): اگر شما یک یا چند دندان را از دست بدهید ، دچار مشکل در جویدن و صحبت کردنمی شوید. در این صورت بریج یکی از درمان هایی است که با جایگزینی دندان های از دست رفته به حفظ شکل صورت و کاهش مشکلات جویدن کمک می کند. بریج ثابت ، دندان های از دست رفته را که بین دندان های دیگر هستند ، جایگزین می سازد و نمای زیبایی دارد.
این نوع ترمیم ممکن است از طلا ، آلیاژها ، پرسلن (چینی) یا ترکیبی از این مواد باشد و به منظور محافظت ، به دندان های مجاور که به آنها دندان های پایه اطلاق می شود ، وصل شده و یا به روکش روی آنها متصل می گردد. برخلاف بریج های متحرک که می توان آنها را بیرون آورده و تمیز نمود ، یک بریج ثابت فقط توسط دندانپزشک می تواند برداشته شود. یک بریج ایمپلنت ، دندان های مصنوعی را مستقیماً به استخوان فک یا زیر لثه ، بسته به نوع بریجی که دندانپزشک تجویز کند ، متصل می نماید. بنابراین بسیار مهم است که دندان های باقیمانده تمیز و سالم نگهداشته شود.

ایمپلنت: هیچ چیز جانشین دندان های سالم نمی شود. ولی وقتی شما دندانی را به دلیل بیماری یا حادثه از دست داده اید ، بهتر است بدانید که راهی برای بازگرداندن لبخند زیبای شما وجود دارد. یک ایمپلنت دندانی ظاهر و احساسی شبیه دندان از دست رفته تان به شما می دهد. دندانپزشک یک پایه یا فریم فلزی را زیر لثه شما قرار می دهد که درست شبیه ریشه یک دندان به استخوان فک متصل می شود. سپس دندانپزشک یک دندان جایگزین را روی ایمپلنت قرار می دهد ؛ به نحوی که شبیه وضعیت دندان اصلی خود شما به نظر آید. اغلب بیماران معتقدند ایمپلنت مطمئن و با ثبات است و آن را جایگزین خوبی برای دندان از دست رفته شان می دانند. ایمپلنت ها می توانند جایگزین یک یا چند دندان از دست رفته شوند. لازم به ذکر است که ایمپلنت نیاز به جراحی دارد ، بنابراین بیماران باید از نظر کلی در سلامت به سر برند ، لثه های سالم داشته و استخوان کافی جهت محافظت ایمپلنت داشته باشند. در ضمن باید مقید به رعایت دقیق بهداشت دهان و ملاقات های مرتب با دندانپزشک باشند.

مراحل جایگزینی ایمپلنت: ابتدا جراحی جهت قرار دادن پایه ایمپلنت انجام می شود. جراحی تا چندین ساعت ممکن است طول بکشد و سپس حداکثر 6 ماه وقت لازم است تا استخوان حول این پایه رشد کرده و آن را محکم در برگیرد. بعضی ایمپلنت ها نیاز به یک جراحی ثانویه دارند تا یک رابط (Post) ، پایه را به دندان جایگزین متصل کند. در سایر انواع ایمپلنت ها ، پایه و رابط بهم متصل هستند و همزمان قرار داده می شود.
پس از چندین هفته که لثه ها بهبود یافتند ، مرحله بعد شروع می شود. دندان های مصنوعی ساخته شده و به قسمت رابط پایه متصل می شوند. چون چندین بار امتحان دندان های مصنوعی جهت تنظیم دقیق وضعیت آنها لازم است ، این مرحله ممکن است یک یا دو ماه به طول بیانجامد.
جراحی ایمپلنت ممکن است در مطب دندانپزشک (تحت بی حسی موضعی) و یا تحت بیهوشی عمومی در بیمارستان انجام شود. داروهای ضد درد معمول و گاهی آنتی بیوتیک تجویز می شود. دندانپزشک دستورات لازم جهت نحوه رعایت بهداشت دهان و نوع رژیم غذایی را به شما خواهد داد.

به طور کلی روش های متعددی برای جایگرین نمودن دندان از دست رفته رایج هستند:

1- ایمپلنت یا دندان کاشتنی: تشکیل شده است از پایه ای که عمدتاً از جنس فلز تیتانیوم بوده و توسط جراح در استخوان فک کار گذاشته شده و سپس بر روی آن دندان قرار می گیرد.

2 - پروتز ثابت یا بریج: دندان جایگزین شونده به دندان های کناری با استفاده از تراش آن ها چسبانده می شود و غالباً از یک اسکلت فلزی روکش شده از جنس چینی ساخته می شود.

3 - پروتز متحرک: قابل گذاشته شدن و برداشته شدن است و از فلز کرم کبالت و یا آکریل (نوعی پلاستیک) ساخته می شود.

دو مورد اول به علت کارآیی بالا اهمیت خاصی داشته و بیمار احساس می کند که دندان از دست رفته اش را بازیافته است ولی مورد سوم به علت گیر غذایی ، خطر بلعیده شدن و عوارض دیگر رضایتمند نبوده و فقط به عنوان استفاده موقت توصیه می گردد و مورد استفاده و تجویز اصلی آن ، جایگزین نمودن تعداد زیادی دندان و فقدان دندان های پایه مناسب برای پروتز ثابت است.

* مطالب مرتبط:
ایمپلنت دندانی
آشنایی با آمالگام دندانی

تعداد بازدید 2436 بخش اول: تجهیزات دندانپزشکی
نویسنده	پیام