تعداد بازدید 1340 من رفتنی ام ...
نویسنده	پیام

baharsalehi ارسال‌ها : 315 عضویت: 8 /6 /1391 محل زندگی: اهواز سن: 26 تشکرها : 261 تشکر شده : 684

من رفتنی ام ... من رفتنی ام ... اومد پيشم حالش خيلی عجيب بود ، فهميدم با بقيه فرق ميکنه. گفت: پدر يه سوال دارم که خيلی جوابش برام مهمه! گفتم: چشم اگه جوابشو بدونم خوشحال ميشم بتونم کمکتون کنم. گفت: من رفتنی ام! گفتم: يعنی چی؟ گفت: دارم می ميرم. گفتم: دکتر ديگه ای رفتی ، خارج از کشور؟ گفت: نه همه اتفاق نظر دارن ، گفتن خارج هم کاری نميشه کرد. گفتم: خدا کريمه ، انشاالله که بهت سلامتی ميده. با تعجب نگاه کرد و گفت: اگه من بميرم یعنی خدا کريم نيست؟ فهميدم آدم فهميده ايه و نميشه گل ماليد سرش. گفتم: راست ميگی ، حالا سوالت چيه؟ گفت: من از وقتی فهميدم دارم می ميرم خيلی ناراحت شدم. از خونه بيرون نميومدم ، کارم شده بود تـو اتاق موندن و غصه خوردن تا اينکه يه روز به خودم گفتم تا کی منتظر مرگ باشم! خلاصه يه روز صبح از خونه زدم بيرون ، مثل همه شروع به کار کردم. اما با مردم فرق داشتم ، چون من قرار بود برم و انگار اين حال منو کسی نداشت. خيلی مهربون شدم ، ديگه رفتارای غلط مردم خيلی اذيتم نمی کرد. با خودم می گفتم بذار دلشون خوش باشه که سر من کلاه گذاشتن. آخه من رفتنی ام و اونا انگار موندنی. سرتونو درد نيارم ، من کار می کردم اما حرص نداشتم. بين مردم بودم اما بهشون ظلم نمی کردم و دوستشون داشتم. ماشين عروس که می دیدم از ته دل شاد می شدم و دعا می کردم. گدا که می ديدم از ته دل غصه می خوردم و بدون اينکه حساب کتاب کنم کمک می کردم. مثل پير مردا برای همه جوونا آرزوی خوشبختی می کردم. الغرض اينکه اين ماجرا منو آدم خوبی کرد و مهربون شدم. حالا سوالم اينه که من به خاطر مرگ خوب شدم و آيا خدا اين خوب شدن منو قبول ميکنه؟ گفتم: بله ، اونجور که میدونم و به نظرم ميرسه آدما تا دم رفتن خوب شدنشون واسه خدا عزيزه. آرام آرام خدا حافظی کرد و تشکر ، وقتی داشت ميرفت گفتم: راستی نگفتی چقدر وقت داری؟ گفت: معلوم نيست ، بين يک روز تا چند هزار روز!!! يه چرتکه انداختم ديدم منم تقريباً همين قدرا وقت دارم. با تعجب گفتم: مگه بيماريت چيه؟ گفت: بيمار نيستم! گفتم: پس چی؟ گفت: فهميدم مُردنی ام ، رفتم دکتر گفتم می تونيد کاری کنيد که نميرم ، گفتن نه! پرسیدم خارج چی؟ و باز جواب دادند نه! خلاصه پدر ما رفتنی هستيم ، وقتش فرقی داره مگه؟ باز خنديد و رفت و دل منو با خودش برد ... امضا : در نبرد بین انسان های سخت و روزهای سخت این انسان های سخت هستند که می مانند نه روزهای سخت.

دوشنبه 13 آذر 1391 - 23:03

تشکر شده:

برای نمایش پاسخ جدید نیازی به رفرش (تازه سازی) صفحه نیست ، برای این کار روی تازه سازی پاسخ ها کلیک نمایید !